De laatste lootjes voor onze reis

Maandag was de eerste voetbalwedstrijd van het WK: nederland tegen Denemarken. Een jongen kwam zelf met het idee om het met alle jongens te gaan kijken. Wat grappig dat het bij hen ook zo leeft. We hebben de ruimte versierd met ballonnen, de nederlandse vlag opgehangen. Toen de jongens van school kwamen, hebben we ze allemaal gevraagd rode, witte, blauwe of oranje kleding aan te doen en ze kregen allemaal een vlaggetje op hun gezicht. De televisiezender had alleen sneeuw, een aantal jongens zijn aan de snoertjes gaan prutsen. Na 20 minuten konden we genieten van de wedstrijd. Wat leuk om te zien hoe ze meeleefden, hoe enthousiast ze waren voor ons. Je had ze moeten zien toen we wonnen met 2-0, helemaal door het dolle heen. Hoe is het nu in Nederland wat betreft voetbal???
Dinsdag zijn we om 08:00 uur naar het huis van Paul en Bakiam gegaan om pannenkoeken te bakken. We hebben 6 uur staan bakken. Een garde of electrische handmixer had ze niet, maar een aardappelen snijder werkte uitstekend. We hadden allebei een soort van koekenpan, dus dat duurde wel even. ’s Middags na schooltijd hebben we alle jongens pannenkoeken gegeven met suiker. Iedereen vond de pannenkoeken heerlijk. De volgende dag hebben we ze uitgedeeld aan al het personeel van Karunalaya.
Deze week zijn we ook veel bezig geweest met inkopen doen voor Karunalaya; dit was na overleg met Karunalaya. Zo zullen we lampen kopen zonder electriciteit voor als de stroom wegvalt en een cd speler (die van hun functioneert niet meer goed). Tijdens ons projectinkopen komen wij steeds weer tot de conclusie dat het in Chennai erg lang duurt om ergens te komen. Op de terugweg na ons inkopen, hebben we 2 bussen nodig om thuis te komen, hier doen we ruim een uur over. Nu zijn we afgezet bij een ander ‘Appollo ziekenhuis’, waarachter wij wonen. We noemen altijd de wijk erbij aangezien er heel veel Appollo’s zijn, maar deze naam leek op die van ons, dus daar ging het mis. Nu deden we er de terugweg 2 uur over.
Woensdag konden we een keer met een ander project mee lopen en hebben we de ‘streat area’s’gezien. Het eerste gebied, was een kleine plek waar 60 gezinnen wonen. Er stond een groot gebouw, waar alle gezinnen zich hebben gevestigd. Overal zie je platen of doeken om toch een soort van privacy te hebben. De meeste gezinnen hadden misschien een ruimte van 3 bij 3 m2. En dan te bedenken dat er geen douche, wc of stromend water is. Buiten was er de gelegenheid om te koken, maar door alle soorten geuren die hier hingen, zag het er soms zwart van de vliegen. Zo indrukwekkend allemaal, dat we er beide stil van werden. Vooral als je ook zoveel kleine kinderen zag lopen, zonder kleding.
Het tweede gebied, was een lange straat, waar de mensen aan woonden: letterlijk op straat. Soms zag je een houten kast, dan wist je dat er om heen een heel gezin woonde. In de kast of gewoon op de stoep liggen al hun spullen; dat is hun leven. Suresh, de man die ons deze gebieden liet zien, vertelde ook dat ze in het regenseizoen niet de gelegenheid hebben om te slapen. Dat betekent dat ze 24 uur op zijn. Hoe lang hou je dit vol? Echt ongelofelijk.
Zaterdag hadden we ons laatste grote activiteit met alle jongens. Om 6 uur zouden we vetrekken naar Gingee, een dorp ongeveer 160 km van Chennai vandaan. De ‘amams’ (kookvrouwen) waren al rond 3 uur begonnen. Wat natuurlijk ook al te zot voor woorden is. We gingen met de ‘Karunalaya’bus bestemd voor ongeveer 20 personen, maar wij waren met 28 personen. Na 3,5 uur in de bus te hebben gezeten kwamen we aan bij een prachtige plek. Er waren twee bergen, op één stond het ‘queenspalace’ en op de andere berg het ´kingspalace´. Wij hebben het kingspalace bezocht. Het was een behoorlijke bergwandeling in de hitte. Maar het was het allemaal waard, het uitzicht was echt prachtig. Boven heerste er een heerlijke rust en genoten we van een groene, schone en frisse omgeving. De terugweg kwamen we allemaal apen tegen. De tweede plek was de ‘Sathanur damm’. Bij de dam was een soort van park gebouwd. Er was ook een krokodillenfarm. Voor een halve roepie p.p, iets meer dan één cent, konden we de krokodillen bekijken. Soms had ik meer het gevoel dat we naar standbeelden zaten te kijken, zo stil als ze konden liggen. De terugweg was iedereen kapot en dan zie je ook weer dat iedereen hier in alle onmogelijke posities kunnen slapen. Wij zijn nog niet zo gewend om 3,5 uur met een halve bil te zitten en hadden naderhand overal pijn in ons lichaam. Wij en de kinderen hadden een erg voldaan gevoel, dus wij waren happy!

Stukje info
Je zou het niet zeggen, maar bijna één op de zes mensen in de wereld woont in India. Dit grote land in Zuid-Azië heeft 1,2 miljard inwoners! Op elke Nederlander zijn er zo’n 60 Indiers). Het bevolkingsaantal is erg groot, maar ook de oppervlakte van het land: Nederland past er wel 95 keer in.
Chennai, op veel kaarten staat nog Madras, is de hoofdstad van de nationale deelstaat ‘Tamil Nadu’. De naam van het vroegere Madras werd in 1996 veranderd in het oorsponkelijke Chennai. Chennai heeft 4.216.268 inwoners (2001) en is de op vier na grootste stad van het land. Aan de kust ligt het 12 km lange strand Marina Beach, welke de een na langste strand is van de wereld.

Wist je dat…
• Wij ongeveer 150 pannenkoeken hebben gebakken in 6 uur.
• Dat gemiddeld 12 pannenkoeken p.d. per persoon is gebakken.
• Wij het volgende hebben laatst hebben uitgegeven aan projectgeld; kookgerei voor de kookmoeders, usb sticks, oplaadbare batterijen, het uitje naar Gingee en Sathanur Dam, foto´s + fotolijst, t’shirts voor alle jongens en een draagbare cd-speler.
• We nu €734,65 hebben uitgegeven aan projectgeld.
• Wij nu nog €70,35 over hebben van de €805,- (bedankt voor het overige geld wat nog gestuurd is!!!)
• Wij veel respect hebben voor al die vele mensen die altijd op hun blote voeten lopen op straat (alleen vanwege de hitte al houden wij het nog geen 10 sec. vol)
• Wij geen ‘persoonlijke ruimte’ meer (nodig) hebben (door al die tripjes in de bus, waar iedereen tegen je aanhangt of zit)
• onze jongens in de bus op de grond slapen, of zittend met zijn hoofd op iemand anders schoot, of zittend met hoofd rustend op eigen schoot, en zelfs eentje opgevouwen onder een bankje in de bus lag…
• Wij op de terugweg na een rit van 5,5 uur zittend op een halve bil nu nog zere billen hebben.