De tijd vliegt voorbij

Deze week was toch wel even wennen voor ons nu de jongens allemaal naar school zijn en ze pas 16:00 uur terug zijn. Wat doe je tot die tijd? Onze discipline wordt iets minder, slapen iets meer uit en hebben daardoor meer vrije tijd. We zijn bijv. deze week ook naar een groot luxe winkelcentrum geweest om wat te shoppen. We hebben ook geprobeerd om deze week met een ander project mee te lopen, maar steeds als ze ja zeggen, blijkt het later toch niet goed uit te komen. Wij hadden aangegeven om ’s morgens mee te lopen, maar nu blijken de mensen v.d. andere projecten pas eind van de middag op pad te gaan. Nu hebben we een aantal keer lopen zeuren, maar aan het eind van de week horen we pas dat het tijdstip het probleem is. Als ze dat nou gewoon meteen zeggen. Maar goed, zo gaat het hier. Nu hebben we de afspraak staan dat we volgende week en die week erop een middag meelopen.

Maandag hebben we ons treinkaart naar Agra moeten regelen. Als je hier een lange treinrit wil maken, dan moet je ruim van te voren reserveren (maand of langer), omdat treinen vaak snel vol zitten. Vaak kom je op een wachtlijst te staan (zoals wij ook hadden op internet), als iemand annuleert, wordt de wachtlijst minder lang. Toen we eenmaal op het station aankwamen, was er een kamertje voor ‘foreigners’, en hadden we binnen 10 min. onze ticket. Voor buitenlanders houden ze plaatsjes vrij, komt toch weer het stukje respect om de hoek kijken. We maken een treinrit van zo´n 30 uur, maar dan zitten we redelijk in het Noorden van India.

We zijn vrijdag met een aantal jongens naar een dansprogramma geweest; deze jongens (en ook meiden die ook met Karunalaya zijn verbonden) deden mee aan het dansprogramma. Ze hadden aanvankelijk gezegd dat we om half 11 / 11 uur zouden vertrekken. We zijn om 12:00 uur vetrokken. Wat produceren die kids een geluid. Als je denkt dat je met 100 kinderen in de bus zit, dan zijn het er 25. Ook het programma dat om 2 uur moest gaan starten, startte pas om 15:15 uur. Na 14:00 uur moeten er nog stoelen worden neergezet, moet er nog sound gechecked worden, zijn de meeste mensen nog niet eens gearriveerd. Rond 15:15 uur arriveren er nog ministers die tijdens het programma hun woordje houden. Niemand lijkt dit allemaal vreemd of vervelend te vinden. Ruth en ik blijven elkaar met verbaasde ogen aankijken. Een vrouw die in Karunalaya werkt, krijgt een award uitgereikt, voor beste danslerares van Chennai. Wij zijn zeer verbaasd, want ze is niet erg vriendelijk tegen de kids en we vonden de dans van onze groep nou ook niet spectaculair… maar goed.
De acts die werden gedaan zagen er wel fantastisch uit. De uitbundigheid van hun kleding is echt heel mooi. Veel acts zaten ook echt goed in elkaar. Jammer dat de andere helft van de tijd wij het niet kunnen volgen, omdat alles in Tamil is gesproken.

Zaterdag zijn we met zijn allen naar het zwembad geweest. We gingen 45 min. later weg dan onze bedoeling was, maar het maakte niet veel uit. Je betaalt daar per uur. In dit zwembad is het zwemmen gelukkig niet gescheiden, dus we konden gewoon met de jongens zwemmen. Ze genoten. En daar was het ons om te doen. Het weer was ietwat somber; dus een aantal jongens hadden het na het zwemmen echt koud; rillen en kippevel (en dat bij iets minder dan 30 graden). Verder is Ruth met opzet in haar borsten geknepen door een man. Ze was rustig aan het zwemmen en onder water knijpt deze man tot 2 keer toe. Ik heb hem boos aangekeken en gezegd dat ie slecht bezig was. Toen de badmeester er achterkwam, dat dit gebeurt was, heeft hij een paar raakse klappen gekregen en een klap met een stok en vervolgens het zwembad uitgestuurd. Zijn vriend kwam zijn excuses bij mij (Franka) doen. Nou vonden we het goed dat hij het zwembad uitgestuurd is, maar die klappen vonden we wel erg heftig. Dat was volgens ons niet nodig. Zo gaat dat hier, dat is de cultuur; zegt een medewerker.

Stukje cultuur
Heilige koe?
Iedereen weet waarschijnlik wel dat de koe in India tot een van de heiligste dieren behoren. Toch merk je daar weinig van; overal liggen koeien midden op straat, rustig herkauwend, terwijl steeds meer verkeer voorbij raast. Hoezo heilig? Ze hebben niet hun eigen tempel, of ten minste een eigen stal. Ze worden geheiligd vanwege de vijf zuiverende producten die ze produceren; melk, yoghurt, boter, mest en urine. Soms wordt urine gedronken door vrouwen omdat het dient als medicijn. Mest wordt gebruikt als brandstof. Ook zijn er in het zuiden van India koeien fraai bekleed met kleden en haar horens beschilderd en versierd met koperen dopjes. Deze koeien doen dienst als waarzegster. De manier waarop en hoevaak ze haar kop schut, voorspelt de toekomst.

Wist je dat…
• Veel mensen aan ons vragen of wij een foto van hen willen maken op onze fototoestel (alsof ze er iets aan hebben??)
• Het zwembadwater erger stinkt dan ons douchewater (en dat is ook al niet al te best)
• ons douchewater soms zo bruin is als een kopje koffie; zie foto.
• Franka ging aan de verkeerde kant de zwembad kleedkamer in (mannen), oeps, en werd streng toegesproken door de badmeester. Aan die kant hadden ze geen borden geplaatst.
• Als je staat te wachten in de rij bij de kassa, er altijd voorgedrongen wordt.
• Bijna de meest voorkomende verkeersborden die hier in India staan, aangeven dat je niet mag toeteren.
• Wij vanaf 24 juni t/m 25 juli gaan reizen
• Wij nu erg goed kunnen drinken uit een beker zonder het aan te raken met de lippen.
• Het zitten in lotushouding ons nog steeds spierpijn bezorgd.
• Wij zondag de ‘Imitatie Taj Mahal’ hebben bezocht in Chennai, en deze gemaakt is van een soort kunststof.
• Wij de De echte Taj Mahal, een van de zeven wereld wonderen, ook zullen gaan zien (na 24 juni), maar dat wij bij de imitatie het gevoel hadden dat WIJ een van de 7 wereldwonderen waren, aangezien wij zo vaak bezichtigd en gefotografeerd worden.
• Dat wij behoorlijk geld kunnen verdienen als we voor elke foto geld zouden vragen.
• Dat wij zondag op het strand een man zijn tegengekomen die met opzet zijn ‘klokkenspel’ liet zien… Hij had zijn broek gewoon aan en de ‘klokkenluider van de Taj Mahal’ hing er zeg maar uit.
• wij zondagavond geen water meer hadden, en restjes water zijn gaan sparen, wij uiteindelijk beiden een halve emmer water hadden. En dan ben je blij na een hele dag zweten.
• Franka hiervan heeft kunnen douchen, haar wassen, afspoelen en nadouchen. Ruth heeft alleen haar haar niet kunnen wassen. Probber het thuis maar eens. Dan merk je hoe weinig water je eigenlijk nodig hebt.