Boos worden werkt effectief!

Deze week zijn een aantal jongens naar huis gegaan voordat school weer begint. Ze moeten vaak wel 8 tot 10 uur reizen voordat ze thuis zijn. Dat is toch wel even anders dan in ons kleine landje.

Dinsdag zijn de jongens voor de hele dag van 10:00 tot 17:00 uur uitgenodigd in de kerk. De hele dag kerk, dat is wel erg lang. Zij hoorden dit diezelfde ochtend, dus wij kwamen er ook net voor tijd achter dat we geen laptopclass konden geven. Toen maar een dagje vrij genomen; heerlijk. We zijn naar de kust gegaan, we zitten dichter bij het strand dan we dachten. De pier bestaat uit grote rotsblokken en op elke meter kom je een drol tegen. Langs de kust ligt tevens een klein dorpje met hutjes en heel veel afval, ongelofelijk dat deze mensen hier kunnen wonen. Op een klein stukje strand hebben we gelegen, er waren ook wat jongens cricket aan het spelen. Er werd ook water afgevoerd vanuit land richting zee, dit rook iets minder fris. Lekker met je eigen kleren in de zee, blijft een beetje vreemd. Verder was het wel heel fijn.

Ja ja! We zijn woensdag eindelijk (na 3 weken zeuren) met rescue meegegaan. Een rescue medewerker, Ranga, heeft ons zijn werkplekken laten zien. Het treinstation van Chennai, bussattion en ook de arme buurten. Hij vertelde over zijn jeugd dat hij als jongen ook op straat leefde en zo uiteindelijk zelf op Karunalaya is gekomen. Hij is toen ook meerdere malen weggelopen. Hij heeft ook zijn favoriete slaapplaats laten zien (midden op een superdrukke rotonde in het zand). Zo proberen ze ook op trein- en busstation kinderen op te pikken. Ze lopen een aantal uren rond en hopen kinderen tegen te komen. Ook zijn ze soms op het strand (marina beach ligt in Chennai en is het een na breedste strand van de wereld) te vinden. Dit hebben de kinderen dan op televisie gezien en stappen in de trein om het strand te kunnen zien. Vaak is er drank in het spel. We hebben al een paar verhalen gehoord van de jongens dat vader drinkt en de kinderen en vrouw slaat. Kinderen moeten de straat op om om geld te bedelen. Een groot gedeelte van dit geld gaat dan naar de drank… daarom is het hier een taboe om drank te drinken. Er is daarom een negatieve associatie mee verbonden; problemen en mishandeling.
Verder hebben we een straat gezien waar mensen wonen in een huisje van 2 bij 2 m2. Hier wonen ze dan met 10 of meer mensen in/bij, want dat past natuurlijk niet allemaal erin. Ze leven en slapen vaak voor het huisje. Het tegenstrijdige is dat er vaak wel een grote televisie in staat. De regering wil dat deze huisjes worden afgebroken, terwijl ze er nu al 30 jaar of langer in wonen. We zijn helaas geen straatkinderen tegengekomen. Binnenkort misschien weer mee en dan is de zomervakantie ook om en zullen meer kinderen weglopen.

Nu was er een conflict tussen een paar jongetjes en Ruth heeft met hen gepraat en toen was het in principe klaar. Een medewerker van Karunalaya had er iets van opgepikt en hij liet de jongen die ´fout´ zat, hurk en staan oefeningen doen (met zijn handen gekruist aan zijn oren). Hij was keihard aan het huilen en heel wat mensen zaten toe te kijken. Ik (Franka) zei dat dit kindermishandeling was en toen reageerde een andere medewerker met; no problem sister, only 'exercise'. Ik ontplofte en ben heel erg boos geworden op die medewerke en heb het jongetje weggehaald daar en getroost. Hij was helemaal aan het trillen. Daarna een pittig gesprek gehad met de medeweker dat dit echt niet kan. Hij zegt dan wel meteen sorry. Deze man heeft vroeger ook op straat geleefd en heeft misschien ook niet een goed voorbeeld gehad. Het is verder een harstikke goede/lieve man, maar hij weet gewoon niet hoe hij op een adequate manier moet handelen in conflictsituaties.

Ik heb nu ook een duidelijk woordje met ‘Washand’, de coördinator van de jongens, gesproken. Dat ik nu echt het strand met de jongens wil plannen en dat het zijn verantwoording is als het niet door kan gaan. Dit heeft geholpen, want zaterdag zijn we naar ‘Marina Beach’geweest!
Wij wilden graag rond 2 uur vertrekken, maar Washand vond dit te vroeg, omdat het dan nog te heet zou zijn. Dus besloten we om 3 uur te vertekken, maar we hadden heel duidelijk aangegeven dat we dan geen minuut later wilden vertrekken. Maar ja hoor, het is drie uur en ze zijn nog ´druk´ bezig met water regelen. De hele dag was het drinkwater al op. We hebben hier een beetje vaart achter gezet en iets voor half 4 konden we dan eindelijk vertrekken. Het strand was heerlijk, spelletjes gedaan en prachtige zandkastelen gebouwd. ´s Avonds hebben we bij de plaatselijke strandtent een ‘bagi’ (groente/fruit in een soort oliebol) gegeten. Tijdens het eten heerlijk gezongen met de jongens en ze waren echt aan het genieten. Aangekomen bij de bus om terug te gaan, zien we dat we helemaal vastgezet zijn door andere geparkeerde auto’s. We kunnen geen kant op. Dit kan ook echt alleen maar in India.
Zondag hadden we een vrije dag en zijn we met het openbaar vervoer naar Bernadette en Hedwig geweest. Voor ons voelt dit echt als een vakantiedag. Heerlijk eten, zwemmen en relaxen.