´Als het niet gaat zoals het moet, dan moet het ..

....maar zoals het gaat.

Dinsdagmiddag werd ons gevraagd of we geld wouden sponsoren voor het eten voor de jongens omdat de rijst en het geld op was. Na wat gereken, wilden ze eigenlijk 450 euro van ons hebben, dit is ongeveer een maand eten voor alle 30 jongens. Zo´n groot bedrag hadden we niet verwacht. Nu hebben we besloten om eerst 5 zakken rijst van 75 kg te sponsoren, dit betekent dat ze nu rijst hebben voor twee weken. Na een aantal gesprekken blijkt dat er op meerdere vlakken een geldprobleem is. Dit komt vooral doordat een aantal grote sponsors, die Karunalaya heeft gekregen na de tsunami, nu gestopt zijn. Dus het is even afwachten hoe groot de problemen zijn of gaan worden.
Dinsdagavond wilden we boodschappen doen, we wisten de naam van de shop, dus we gingen met alle vertrouwen op pad. De eerste share-auto die we tegenkwamen hielden we aan en hij kende de shop. Voor de mensen die dit niet kennen, dit is een wagentje iets groter dan een Riksja. Het lastige is dat je van afstand niet goed het verschil ziet, ze hebben niet bedacht om de Riksja bijv. een andere kleur te geven ofzo… ze zijn allebei geel. De share-auto is wel wat goedkoper. Tijdens het rijden kregen we het idee dat we een andere kant op gingen. Toen we aankwamen bij de shop, bleek dit een hele andere winkel te zijn dan die wij in gedachten hadden. Maar ook de chauffeur had gelijk, want deze shop had dezelfde naam. Het was een groente en fruitwinkel. Geen probleem want dit hadden we ook nodig. Het bijzondere eraan was dat we er later achter kwamen dat we eerst muntjes moesten kopen en hiermee konden we onze groenten betalen. Wat een omslachtig gedoe, het leek wel op de kermis. Verder is het allemaal weer gelukt, boodschappen doen blijft een leuk en bijzonder uitje.
Aan het begin van de week zijn we door de president van Karunalaya uitgenodigd voor een bruiloft van zijn dochter voor aankomende zondag. Wij wilden heel graag een keer een bruiloft hier meemaken en nu is het helemaal super want de jongens zij ook uitgenodigd. Door deze bruiloft betekent het dat er ook een wijzinging was in onze activiteitenprogramma. De jongens moesten vanaf donderdag 6 ochtenden repeteren voor hun stuk die ze tijdens de bruiloft gaan opvoeren. Dit betekende dat ons ochtendprogramma voorlopig niet door kon gaan. Het repeteren is al geweldig om te zien, dus wij zijn benieuwd zondag.
Zaterdagmorgen gingen we volleyballen met de jongens. We waren nog geen half uur aan het volleyballen toen de sponsors kwamen om het eten te brengen. Af en toe komen lokale sponsors eten brengen, dit betekent dat de jongens wat luxer eten. Ze zouden het ontbijt veel eerder brengen, dus alle jongens hadden al rijst gegeten. Maar toen de sponsors er waren deden de jongens of er niks aan de hand was en hebben we met zijn allen om negen uur nog een keer ontbeten.
´s Middags wilden we als grote activiteit gaan acrobatieken, maar omdat de jongens hun act voor de bruiloft moesten oefenen, ging het weer niet door. De we stellen het gewoon weer uit.

Omdat een aantal dingen niet helemaal gingen zoals wij ze in Nederland gewent zijn, heeft Franka een gesprek gehad met Paul. Hierin uitgelegd dat wij erg slecht slapen omdat de kinderen nog tot laat tv of film kijken die echt knoer- en knoerhard aanstaat. (tot 23:00 uur en soms zelfs later) Er is een verzorger bij die het eigenlijk verantwoordelijk is, maar gewoon met de kinderen meekijkt. De regel scheen officieel te zijn dat na 20:45 uur geen tv meer wordt gekeken en dat iedereen dan gaat slapen. Ook worden er kinderen geslagen door oudere jongens o.a. Wij wisten ook niet zeker hoe Paul tegen slaan aankeek, gelukkig vond hij het net als ons niet goed. Paul wist hier niks van af en was erg blij dat het besproken werd. Daarom kwamen we met het idee om een voorlichtingsdag te geven over ‘sociale omgang’ om o.a. het ‘slaan van anderen’ te bespreken. Zijn reactie was: plan het maar! Hij was duidelijk enthousiast. Verder wilde Paul n.a.v. dit gesprek een gesprek hebben met 2 werknemers over hun verantwoordelijkheden die ze nu niet helemaal nakomen. Gelukkig maar, want het zit je dan toch niet echt lekker en nu zou daar misschien wat verandering in kunnen komen.
Zondag hebben we heerlijk genoten van een vrije dag. Na een soort van uitslaapochtend
(de kerk naast ons begint namelijk om half 8) gingen we op pad naar Ametyst dit is een park waar je heerlijk even tot rust kan komen. We hadden van te voren goed research gedaan. Aan Balla (mederwerker hier) gevraagd welke buslijn we moesten pakken en we hadden ook een kaart bij ons. De heenweg ging in 1 keer helemaal goed.
Voor de eerste bus moesten we 3 roepies p.p. betalen. Dit is 5 cent en hiervoor konden we meer dan 20 minuten in de bus zitten. Echt een lachertje.
Toen we na ongeveer een dik uur aankwamen, zag het park er erg groen uit en het was er heerlijk rustgevend. Maar wat echt genieten was, was het overheerlijke eten. Ze hadden pizza’s, pasta’s en heerlijke drankjes, zelfs milkshakes. Dus onze dag kon niet meer stuk.
We hebben heerlijk genoten. Ook was het even fijn om even zonder de jongens te zijn. Rond half 8 wouden we weer terug. Het eerste stuk wouden we gaan lopen, omdat het rond deze tijd een heerlijke looptemperatuur is (ongeveer 30 graden). We zijn een hele andere route gelopen, maar dit keer heeft ons richtingsgevoel ons niet in de steek gelaten. Tijdens onze rit merkten we weer dat de mensen hier erg vriendelijk en behulpzaam zijn. Dus hier maken we af en toe dan ook gretig gebruik van.
’s Avonds duurde onze reis wel wat langer, maar het is ons weer gelukt.

Wist je dat:
- Maandag ook het rode katje is doodgegaan.
- Wij in 27 dagen maar 9 rollen wc papier hebben opgemaakt (rekeninghoudend met onze darmproblemen) Knap dus!
- Ruth een uur lang opgesloten heeft gezeten in de douche. Franka had de deur van buitenaf (ja dat kan op elke deur hier) tijdens schoonmaken op slot gedaan. Oeps!
- De toeter van een Riksja/share-auto vaak op het geluid van een bad-eend lijkt.
- Dat er in de bus vaak gesprongen wordt, in plaats van ingestapt (de deur kan vaak niet dicht of er zit helemaal geen deur in)
- Indiasche films hier over het alegemeen erg slecht geacteerd zijn; beetje het ‘Bassie en Adriaan’ klasse acteerwerk.