Inburgeren in India

We laten ons nog veel meevoeren met wat er dagelijks gebeurt, we worden hier echt geleefd. Het onbijt start met een bel en alle jongens gaan van klein naar groot zitten in een kring op de grond. Zij vullen ons bord en maken haast ruzie om wie het glas met water vult. Het lukt zelfs niet ons bord af te wassen. Ze willen alles voor ons doen. Iedereen drinkt overigens uit een beker zonder de beker met de mond aan te raken. Probeer het zelf maar eens. Wij zijn in ieder geval kletsnat als we dat proberen. Haha..
Alle jongens hebben zo hun taken. Vandaag moesten ze wassen. Ruth haar kleren is gewassen door een jongetje. Water in een emmer met de kleding, dan leggen ze de kleding op een steen en scrubben ze met een soort groene zeep de kleding aan beide kanten, dan uitspoelen, uitwringen en ophangen. Wij mochten enkel toekijken...
Douchen is erg fijn met dit warme weer, dus wij doen dat twee keer per dag. We wilden laatst douchen, is het water op… daar sta je dan met je ingesopte lichaam. Dan maar het laatste water opvangen in een emmertje en proberen er nog iets van te maken. Was ik net afgedroogd, doet ie het weer… Hilarisch.

De jongens zijn sinds maandag weer naar de night shelter. We proberen woorden tamil te leren, valt nog niet mee. We hebben onze eerste Indiase kleding (Judidher) gekocht. Een lang tenue met pofbroek en sjaal. We slaagden in de eerste winkel, thuis kwamen we er alleen achter dat de schouders van Ruth net te breed waren voor de kleding. In een andere winkel paste Ruth niet met haar hoofd erdoor. Hihi. Ruth is niet helemaal in proportie, maar is wel geslaagd. Ook hebben we in een andere winkel een stof uitgezocht en is de kleding voor ons gemaakt. (zie profielfoto) We zijn opgemeten in een kleine ruimte en er stonden zo 6 medewerkers om ons heen om ons te bewonderen.

Dinsdag waren de kinderen nog steeds op de night shelter en het leek de staff geen goed idée om er heen te gaan. De reden is voor ons niet echt duidelijk. We hebben nu wel tijd om ons voor te bereiden op wat we willen gaan doen met de jongens. Knutselen, volleyball, kinderbommen (bewegen op muziek), engelse les, computerles en natuurlijk heel veel andere leuke activiteiten. De jongens hebben vanaf nu overigens vakantie (een maand). We hebben vandaag ook sport- en knutselmateriaal gekocht voor de jongens. Tijdens het betalen wilden we iets fooi geven, maar dat wilden ze absoluut niet aannemen.

Donderdagavond (vandaag) kwamen ineens de jongens weer terug van de night shelter. Ik (Franka) zou vandaag Engelse les geven aan de oudere jongens, kom ik opeens voor de kleintjes te staan. (met als reden dat de ouderen er niet allemaal waren) Ok, dan maar improviseren. Ze worden vrij strak gehouden door een paar oudere jongens, dus het gaat nog best goed. Ik heb het alfabet met ze gedaan en een aantal zinnen. Naderhand kreeg ik van ieder een handje. Ze zijn je zo dankbaar. Net voor het eten hebben we op 2 kinderbommers gedanst, ze vonden het fantastisch! Fijn dat de jongens weer terug zijn.



Wist je dat…

• we zondag voor het eerst hebben gepoept…
• 189,50 euro opgebracht is tijdens de veiling in Nederland.
• In totaal 734,50 euro aan geld is verzameld
• en dat we tot nu toe 50 euro hebben uitgegeven aan sport- en spelmateriaal!
• we iedereen die gesponserd heeft heel erg willen bedanken
• we uit eten zijn geweest voor maar 0,50 euro p.p.
• 50 vellen posterpapier nog geen 3 euro is (In Nederland betaal je 1,20 voor 1 vel!) Tip voor de Noordster?
• Het steeds een beetje minder pijn doet om op de grond te eten.
• Indiase mensen op scooters vaak alleen een kap of lapstof voor hun mond dragen tegen de stof.
• We nog niet aan de ‘dunne’ zijn.

Voor nu: *Malee wannakam! (‘Fijne avond’)

*er zijn geen rechten verleend aan taalfouten in bovenstaande tekst.